‘Allahs vlag wappert in elke straat, zo zoet’

Publicatie: Parool

De jihad in Syrië trekt ook Nederlandse vrouwen. Strijden doen ze niet, wel het huishouden. Op sociale media delen zij informatie over het dagelijks leven en vragen zij anderen om ook te komen.

Volgens de Belgische vrouwelijke jihadist Umm Haniefa zijn er meer vrouwen in Syrië nodig om ‘voor de mannen en kinderen te zorgen’, zegt ze in een oproepje op Facebook. Leeftijd, kinderen, gescheiden of weduwe – dat maakt niet uit. Vrouwen die met een strijder willen trouwen, kunnen dit persoonlijk met haar bespreken.
In eerdere boodschappen benadrukt de jihadstrijder, zelf getrouwd met voormalig Shariah4Belgiumkopstuk Hicham ‘Abu Haniefa’ Chaïb, dat moslims in het Westen vernederd worden. Ze snapt dan ook niet dat andere moslima’s haar pad niet volgen. In Syrië worden zij met respect behandeld en kunnen ze zonder problemen een gezichtssluier dragen. Bovendien heerst er een eenheidsgevoel, want gezamenlijk strijden ze tegen de onderdrukking van moslims in Syrië en in de rest van de Arabische wereld.
Volgens de Nationale Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid zitten er ongeveer twintig Nederlandse vrouwen in Syrië. Het overgrote deel sluit zich aan bij de zeer radicale Islamitische Staat van Irak en Syrië (Isis). Eén van hen is Sara (18). Zij vertrok een paar maanden geleden om de ‘regels van God op te volgen’ en ‘het volk te helpen’. Ze geeft aan niet te zijn geronseld, maar dat zij uit zichzelf heeft besloten naar Syrië te gaan.
‘Ik ben met een lach van oor tot oor vertrokken en ik lig er niet wakker van dat de Nederlandse regering mij niet terug wil,’ schrijft ze op Facebook. De jonge moslima, die onlangs met de Belg Brian De Mulder (21) is getrouwd, radicaliseerde nadat ze via vrienden met de salafistische jihadistische ideologie in aanraking was gekomen. Toen ze zich begon te bedekken met een gezichtssluier, werd ze vaak nagewezen of uitgescholden op straat, ook door moslims. Hierdoor was ze het leven in Nederland zat.
De vrouwelijke Syriëgangers volgen hun mannen of trouwen ter plaatse met een jihadstrijder. Met die laatste hebben ze vaak van tevoren al contact gelegd via sociale media. In Syrië willen ze een nieuw leven opbouwen volgens de regels van de islam, omdat ze zich daar beter voelen dan in ‘kuffar’ (ongelovige) landen. Vechten doen ze niet, wel zorgen voor hun man.
Montasser AlDe’emeh, die onderzoek doet naar Syriëstrijders en de internationale jihad aan de universiteiten van Antwerpen en Leuven, zegt dat deze vrouwen vaak een moeizame jeugd hebben gehad, waardoor de behoefte aan liefde, broeder- en zusterschap en erkenning nog groter wordt. Die behoefte vinden ze onder gelijkgestemden, onder andere via internet. “Die meisjes worden zowel door de eigen gemeenschap als door de hele samenleving afgewezen. Hierdoor krijgen ze het gevoel dat er geen plaats voor hen is en worden ze juist radicaler.”
Ondertussen draait de jihadistische propagandamachine op volle toeren. Naast Koranverzen en informatie over de strijd van Isis delen de jihadvrouwen ook vrolijke kiekjes van ontbijtjes met potten Nutella, hun lachende partners en meidenavonden met chocoladerepen. Op de achtergrond is steevast een kalasjnikov te zien. Syrië, zo is de boodschap die de foto’s geven, is hartstikke fijn, dus waarom komen jullie niet?
‘Hier voelen we dat Allah met ons is. Weinig slecht gezinde broeders of zusters. Iedereen is vrolijk. Allahs vlag die in elke straat wappert. Zo zoet,’ schrijft een Tilburgse die momenteel in de Syrische stad Raqqa woont.
Nederland en België zijn in de ogen van de vrouwelijke jihadi’s anti-islam. Ze hadden moeite met het vinden van werk en werden gediscrimineerd vanwege hun hoofddoek. Dit is ook de schuld van politici als Geert Wilders en Filip Dewinter, die hen openlijk vernederen, zeggen ze. Salafistische thuisblijvers ervaren hetzelfde.
“Ik droom ervan om naar Syrië te gaan,” vertelt een 18-jarige moslima uit België. “Hier mag ik niet eens een hoofddoek op naar school. Mijn ouders willen zelfs mijn ghimaar (lange hoofddoek) kapot scheuren.” Eerder zijn een paar van haar vrienden vertrokken. “Allah zal mij daar ook brengen,” roept ze vol overtuiging.
Als op sociale media al iets over de dood zichtbaar wordt, dan gaat het over gevallen ‘leeuwen’. De jihadstrijders die sneuvelen, krijgen een eigen biografie, gemaakt door medestrijders. Zelden wordt verdriet geuit, wel de hoop dat zij nu bij Allah in het paradijs zitten. Want wie valt tijdens de strijd voor het kalifaat, heeft veel meer kans om in de hemel te komen. AlDe’emeh: “Het overgrote deel gaat naar Syrië met de verwachting te sterven. Zij verlangen juist naar het martelaarschap.”

Please follow and like us:
error8
fb-share-icon20
Tweet 20
fb-share-icon20

You Might Also Like

Leave a Reply

Brenda\\\\\\\'s Anti-spam *

Back to top