Balkanroute: Mee met de vluchtelingentrein

FullSizeRender (6)
PHOTOS: MARIELLE VAN UITERT

Publicatie: De Tijd

Iedere dag reizen duizenden vluchtelingen met de trein door de Balkan, op weg naar een beter leven in West-Europa. Ze zijn uitgeput, want voor slapen of douchen is geen tijd.

Overal staan sporttassen en zakken vol spullen. De muren van de wagon zijn bespoten met graffiti. Het ruikt er naar zweet, eten en viezigheid. De vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan en Irak hebben al dagenlang geen douche gezien. De meesten vallen uitgeput in slaap, anderen lopen nerveus heen en weer. De trein rijdt langs kale vlaktes, weilanden en vervallen fabrieken, van de Servische stad Belgrado naar de grens met Kroatië. Regendruppels tikken op de beslagen ramen. Wanneer zijn ze er?

Om het half uur stopt de trein. Mannen stappen uit om te roken, vrouwen om hun kinderen een plasje te laten doen. Maar roken gebeurt ook binnen, stiekem achterin. Daar let toch niemand op. Een Servische conducteur loopt langs en vraagt om kaartjes. Een man uit Afghanistan snapt er niets van. De rit was toch gratis? ‘Nee, 4 euro per persoon’, zegt de conducteur en loopt weg. Hij weet dat het toch geen zin heeft om een boete uit te delen. De vluchteling valt weer in slaap, met zijn hoofd half op de metalen stang voor hem.

Uren later hebben ze hun volgende bestemming bereikt. Honderden vluchtelingen stappen uit. Servische politieagenten gebieden hen in een rechte lijn te staan. De vluchtelingen rillen van de kou. Het miezert. Pakweg tien minuten later worden ze naar een oud pand begeleid, net naast het spoor. Daar krijgen ze een bed, voedsel en mogen ze naar het toilet. Eenmaal binnen wordt gelachen, gegeten, gedronken en uitgerust.

Amper twee uur later roepen hulpverleners dat het tijd is voor de volgende rit. De vluchtelingen worden naar buiten gebracht. Weer moeten ze in een rechte lijn staan. ‘Go, go, go!’ roepen de agenten. Daarna worden de vluchtelingen per groepje naar de grenspost geleid. En dan stappen ze in de trein, die dwars door Kroatië rijdt, de volgende lange rit op de Balkanroute. De meesten willen naar Duitsland. Ze hebben gehoord dat vluchtelingen daar welkom zijn, maar maken zich tegelijkertijd zorgen dat de grenzen gesloten worden.

Een van de vermoeide passagiers is Khamar (20), moeder van drie kinderen. ‘De huizen, werkplekken, scholen: alles was vernield. Ik kon niet meer leven in Syrië’, zegt ze. Haar pasgeboren baby Sham is pas tien dagen oud, maar heeft al door vier verschillende landen gereisd. Het kindje is vernoemd naar de Syrische hoofdstad Damascus, maar zal Syrië nooit leren kennen. Sham werd geboren in Turkije, het land waar haar ouders besloten de boot te nemen naar het Griekse eiland Lesbos, naar Europa.

Nouriye (36) heeft al een hele lange reis achter de rug via Iran. Ze wil samen met haar man en kinderen van 10, 12 en 13 naar Spanje. Op de vraag waarom ze juist voor dat land heeft gekozen, volgt een opmerkelijk antwoord: omdat de kinderen fan zijn van Real Madrid en FC Barcelona. ‘Soms vraag ik me af waar ik aan begonnen ben,’ zucht ze. ‘Maar ik weet waar ik het voor doe: een beter leven voor mijn kinderen.’

Please follow and like us:
error8
fb-share-icon20
Tweet 20
fb-share-icon20

You Might Also Like

Leave a Reply

Brenda\\\\\\\'s Anti-spam *

Back to top