Turkse heimwee langs de kade

Het is 4.00 uur ‘s nachts in Rotterdam. Na een avond stappen lopen mijn vriendin en ik in de bittere kou over de Boompjes. Op hoge hakjes bespreken we de geslaagde nacht. Uit één van de tenten langs de weg klinkt Turkse buikdansmuziek, het enige geluid in de omgeving. Ik blijf even staan. ,,Dat klinkt gezellig. Zullen we?’’ vraagt Nathalie. Ik vraag me af of wij, twee niet-Turkse meiden, uit de toon vallen en twijfel. Mijn vriendin staat al in de deuropening. Ik volg haar gelaten.

Binnen staat het blauw van de sigarettenrook en zitten groepjes Turken aan tafels. Ze eten vlees, fruit en brood. De muziek is luid en het is warm. Zoekend kijken we om ons heen. Alles is bezet. Aan een tafel in een hoekje staan twee onbemande stoelen. ,,Kom, daar gaan we zitten,’’ zegt Nathalie impulsief. Een gezette, Turkse man met een bol gezicht staart met een dromerige blik voor zich uit. Ongemakkelijk vragen we of we hem mogen vergezellen. Met een sigaret in zijn mond knikt hij. De winterjassen gaan uit.

Ze draagt een glitterjurk, heeft lang haar en volle lippen. Een duizend-en-een-nachtdroom langs de kade.

In het midden van de zaal verschijnt een oogverblindende zangeres. Met een snik in haar stem zingt ze een rustig nummer. De toeschouwers luisteren stilletjes. ,,Het liedje gaat over heimwee naar Turkije. Eigenlijk vind ik de snelle muziek leuker. Daar kan je op dansen,’’ zegt de Turkse man met een accent. Binnen drie tellen staat er een schaal met fruit op tafel en krijgen wij ieder een cola. De man wijst er met zijn sigaret naar. ,,Neem wat je wilt.’’

Hij heet Ali, is 39 jaar en woont in Rotterdam Zuid. Op zijn 18^de ruilde hij het zonnige Turkije in voor het koude Nederland, waar hij sindsdien als supermarktmanager werkt. Ali komt hier iedere week, wanneer hij niet hoeft te werken. Hij kent de eigenaren en het eten is goed. ,,De zangeres is heel beroemd in Turkije,’’ zegt hij en wijst naar de dame. Ze draagt een glitterjurk, heeft lang haar en volle lippen. Een duizend-en-een-nachtdroom langs de kade. Nathalie vertelt in een opwelling dat ik kan buikdansen en vraagt of hij ook wel eens danst. ,,Alleen als er vrolijke muziek gedraaid wordt,’’ antwoordt Ali stellig.

Voorzichtig prik ik in het fruit, dat beter smaakt dan normaal. Opeens klinkt er een buikdansnummer. Vier meisjes verlaten hun tafel en beginnen te dansen. De mannen klappen. ,,Kom, wij gaan ook,’’ zegt mijn vriendin enthousiast. Ze trekt me mee de dansvloer op. Ali volgt. De Turkse zangeres komt bij ons staan en danst mee. Achter de rookwolken zie ik een glimlach op Ali’s gezicht verschijnen. Voorzichtig gooi ik er wat pasjes uit. Na een vrolijk nummer volgt een nostalgische ballad. Het gaat over het geboortedorp van onze nieuwe vriend. We gaan weer zitten.

Ik vraag of hij Turkije mist. Ali zwijgt. In zijn ogen verschijnt een gemis. ,,Ach, wat niet is, kan nog komen,’’ glimlach ik.

,,Vind je het niet raar dat we zomaar aan jouw tafel komen zitten?’’ vraag ik schuchter. Ali schudt met zijn hoofd. ,,Nee, gezellig toch, twee vrouwen die spontaan een Turkse tent binnenlopen.’’ Hij vraagt of we nog wat te eten willen. De kebab schijnt goed te zijn. Ook biedt hij aan om ons naar huis te brengen. Het gesprek wordt verstoord door een groepje mannen die met elkaar op de vuist gaan. Ali kijkt niet op of om. Zo snel als de Oosterse sfeer verdween, keert hij weer terug. Het gevecht is afgelopen. We praten verder.

Opeens slaat de moeheid toe. Het is tijd om te gaan slapen. Wanneer ik mijn portemonnee wil trekken, houdt Ali me tegen. ,,Bedankt voor het eten. Moet jij trouwens niet naar je vrouw en kinderen?’’ vraag ik. De wijzer van de klok geeft 5.45 uur aan. Het café wordt leger. ,,Nee, ik heb geen vrouw en kinderen. Het wil niet lukken.’’ Ik vraag of hij Turkije mist. Ali zwijgt. In zijn ogen verschijnt een droevige blik. ,,Wat niet is, kan nog komen,’’ glimlach ik. Ali geeft ons een hand, wenkt het barmeisje en bestelt nog een kebabschotel.

Goed ingepakt lopen we naar buiten. Het regent. De emotionele stem van de zangeres galmt over de Boompjes. Vast en zeker zingt ze een nostalgisch, Turks heimweelied. Misschien kan zij naast Ali gaan zitten, zodat hij zich nog even in Turkije waant.

Please follow and like us:

8

20

20

20