De Belgische vrouwen van de ISIS-strijders
Publicatie: De Tijd
De strijd van de radicale ISIS- rebellen in Syrië en Irak trekt ook Belgische en Nederlandse vrouwen aan. Vechten doen ze niet, wel het huishouden. Scènes met kalasjnikovs naast de pot choco delen ze op Facebook. En ze proberen hun lotgenoten in het Westen te overhalen om hen te vervoegen.
‘In Syrië zijn er meer vrouwen nodig om voor de strijdende mannen en kinderen te zorgen’, schrijft de Belgische jihadiste Umm Haniefa in een oproep op Facebook. Jong of oud, kinderen of niet, gescheiden of weduwe, dat maakt allemaal niets uit. Vrouwen die met een strijder willen trouwen, kunnen dat persoonlijk met haar bespreken.
De jihadstrijdster is zelf getrouwd met voormalig Shariah4Belgium-kopstuk Hicham ‘Abu Haniefa’ Chaïb. In eerdere boodschappen benadrukte ze dat moslims in het Westen vernederd worden. Ze snapt dan ook niet dat andere moslima’s haar pad niet volgen. In Syrië worden ze volgens haar met respect behandeld en kunnen ze zonder problemen een gezichtssluier dragen. Bovendien heerst er een eenheidsgevoel, want ze strijden gezamenlijk tegen de onderdrukking van moslims in Syrië en in de rest van de Arabische wereld.
Het overgrote deel van de Belgische en Nederlandse vrouwen die naar Syrië afreizen, sluit zich aan bij de zeer radiale Islamitische Staat in Irak en Syrië (ISIS), een soennitische strijdgroep die streeft naar het herstellen van het kalifaat. ISIS vecht tegen zowel de Syrische als de Iraakse regering. In beide landen heeft de beweging meerdere steden veroverd.
‘Khadija’, een 24-jarige vrouw die een paar maanden geleden naar Nederland terugkeerde na een paar maanden in Syrië te hebben gewoond, vertelt hoe de Belgische en Nederlandse vrouwen samen een hechte groep vormen. Een groot deel woont in de Syrische stad Raqqa, die in maart 2013 door ISIS werd overgenomen. ‘Toen ik net aankwam, werd ik opgevangen door Nederlandse en Belgische vrouwen. Sommigen waren daar met hun man en zelfs hun kinderen naartoe gegaan. Een warm welkom, ik voelde me direct thuis’, vertelt ze. Khadija wilde naar Syrië vanwege de shariawetgeving. Alleen zo zou ze haar geloof zo zuiver mogelijk kunnen beleven, vertelt ze. Eenmaal in Syrië trouwde ze met een Tunesische ISIS-strijder. Haar dagen werden gevuld met het bakken van koekjes, kletsen met de andere vrouwen en het zorgen voor haar man. Na een paar maanden kreeg ze echter last van heimwee en besloot te terug te keren naar Nederland. Nu woont ze weer in Amsterdam.
Ook de Nederlandse moslima Sara (18), die recentelijk met de Belg Brian De Mulder (21) trouwde, vertrok een paar maanden geleden om de ‘regels van God op te volgen’ en ‘het volk te helpen’. Ze zegt niet te zijn geronseld, maar zelf beslist te hebben naar Syrië te gaan. ‘Ik ben met een lach van oor tot oor vertrokken en ik lig er niet wakker van dat de Nederlandse regering mij niet terug wil,’ zegt ze op Facebook. Ze radicaliseerde nadat ze via vrienden met de salafistische jihadistische ideologie in aanraking kwam. Ze begon zich te bedekken met een gezichtssluier en werd hierdoor vaak nagewezen of uitgescholden op straat, ook door moslims. Hierdoor was ze het leven in Nederland zat. Volgens de laatste berichten op Facebook geeft ze nu les aan Syrische kinderen.
De vrouwen van de ISIS-strijders volgen hun mannen of trouwen ter plaatse met een strijder. Met die laatste hebben ze vaak van tevoren al contact gelegd via de sociale media. In Syrië willen ze een nieuw leven opbouwen volgens de regels van de islam, omdat ze zich daar beter voelen dan in ‘kuffar’ (ongelovige) landen. Vechten doen ze niet, wel zorgen voor hun man.
Montasser AlDe’emeh, die Syriëstrijders en de internationale jihad onderzoekt aan de UAntwerpen en de KU Leuven, zegt dat deze vrouwen vaak een moeizame jeugd hebben gehad, waardoor de behoefte aan liefde, broeder- en zusterschap en erkenning nog groter wordt. Die behoefte vinden ze onder gelijkgestemden, ook op het internet. ‘Die meisjes worden zowel door de eigen gemeenschap als door de hele samenleving afgewezen. Daardoor krijgen ze het gevoel dat er geen plaats voor hen is en worden ze juist radicaler,’ legt AlDe’emeh uit, die liever van ‘kalifaatstrijders’ dan van ‘Syriëstrijders’ spreekt.
Ondertussen draait de jihadistische propagandamachine op volle toeren. Naast koranverzen en informatie over de strijd van ISIS in Irak en Syrië delen de jihadvrouwen ook vrolijke foto’s van ontbijtjes met potten Nutella, hun lachende partners en meidenavonden met chocoladerepen. Op de achtergrond is steevast een kalasjnikov te zien. Syrië, zo is de boodschap die de foto’s geven, is erg fijn, dus waarom komen jullie niet? ‘Hier voelen we dat Allah met ons is. Weinig slecht gezinde broeders of zusters. Iedereen is vrolijk. Allah’s vlag die in elke straat wappert. Zo zoet’, schrijft een Nederlandse in Raqqa.
Nederland en België zijn in de ogen van de vrouwelijke jihadi’s anti-islam. Ze hadden moeite met het vinden van werk en werden gediscrimineerd vanwege hun hoofddoek. Dat is ook de schuld van politici als Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Geert Wilders (PVV), die hen openlijk vernederen, zeggen ze. De woedende kreten maken indruk op de salafistische thuisblijvers, die hetzelfde ervaren. ‘Ik droom ervan om naar Syrië te gaan’, vertelt een 18-jarige moslima uit België. ‘Hier mag ik niet eens met een hoofddoek op naar school. Mijn ouders willen zelfs mijn ghimaar (lange hoofddoek) kapot scheuren.’ Eerder zijn een paar van haar vrienden vertrokken. ‘Allah zal mij daar ook brengen’, roept ze vol overtuiging.
Als er op de sociale media al iets van de dood zichtbaar wordt, dan gaat het over gevallen ‘leeuwen’. De gesneuvelde jihadstrijders krijgen een eigen biografie, gemaakt door medestrijders. Zelden wordt verdriet geuit, wel de hoop dat ze nu bij Allah in het paradijs zitten. Want wie valt tijdens de strijd voor het kalifaat, heeft veel meer kans om in de hemel te komen. AlDe’emeh: ‘Het overgrote deel gaat naar Syrië met de verwachting te sterven. Ze verlangen juist naar het martelaarschap.’
8
20
20
20
Leave a Reply